Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi

1930’lu yıllar, Türkiye’nin Lozan’dan arta kalan sorunları büyük oranda çözdüğü ve aktif bir dış politika izlediği yıllar olarak öne çıkmaktadır. Türkiye, yayılmacı ve saldırgan bir politika takip eden Almanya ile İtalya’nın ciddi tehlikeler oluşturmaya başladığı bu süreçte Yunanistan, Yugoslavya ve Romanya ile Balkan Antantı’nı imzalayarak batı sınırında bir güvenlik şeridi oluşturmuştur. Fakat aşırı silahlanmanın, militerleşmenin ve bir hayli hareketli dış politik gelişmelerin yaşandığı bu yıllarda Balkan Antantı’nı ayakta tutmak ve sürdürülebilir kılmak kolay olmamıştır. Buna bağlı olarak antantın imzalanmasını takip eden yıllarda Türkiye ile Balkan devletleri arasında sürekli görüşmeler yapılmaya ve karşılıklı ziyaretler gerçekleştirilmeye devam edilmiştir. 1937 yılına gelindiğinde, Yugoslavya’nın antanttan uzaklaşmaya başlaması ve Bulgaristan’ın revizyonist devletlere iyiden iyiye yakınlaşması karşılıklı ziyaretleri yoğunlaştırmıştır. Başbakan Celal Bayar da bu gelişmelerin etkisiyle ilk yurt dışı gezisini Atina, Belgrad ve Sofya’yı kapsayan bir Balkan turnesi olarak yapmıştır. Turnenin ikinci ayağını oluşturan Belgrad ve Sofya ziyaretlerine odaklanan bu çalışmada, ziyaretlerin arka planında yaşanan gelişmeler ve detaylar incelenmektedir. Böylelikle II. Dünya Savaşı’nın her an başlama ihtimalinin bulunduğu ortamda Türkiye’nin hem Balkan Antantı’nı koruma ve sürdürülebilir kılma çerçevesindeki çabaları hem de antant üyesi olmayan Bulgaristan’ı tehlike olmaktan çıkarmayı hedefleyen bu ziyaretler ele alınmıştır. Celal Bayar’ın turnesini müteakip Balkan Antantı üyesi devletlerle Bulgaristan arasında Selanik Antlaşması’nın imzalanmış olması da, bu seyahatin amacına hizmet ettiği sonucuna ulaşılmasını sağlamıştır.