Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım

Halil Apaydın; Süleyman Özer; Ali Aydın

doi:10.18498/amauifd.40799

Araştırma Makalesi

A Psychological Approach to Religious Affiliations of Individuals during the Course of the Disease

Yıl 2014, Sayı: 3, 5 - 51, 13.01.2015

Halil Apaydın Süleyman Özer Ali Aydın

https://doi.org/10.18498/amauifd.40799

Cited By: 7

Öz

This study is aimed to reveal individuals’ religious affiliation
in disease with open and closed-ended questions. At the end of research, it is
concluded that individuals who own religion as a source of reference to
struggle disease prefer some phenomenal religious feelings, thoughts and
behaviors. Some of these results are; it is increased that tend to God (prayer,
religious orientation etc.). In the same way, In addition to physical measures
to struggle disease, some religious-spiritual and social applications are seem
to be an increase. However, when disease emerged as desperation, it is brought
an increase in sense of rebellion against God. Nevertheless, disease increases
non-religious but spiritual some tendency, as well as it increases some
religious tendency.

Anahtar Kelimeler

Religious tendency, disease, health, infusion, religious infusion

Kaynakça

ALBAYRAK, A. (2013). Gençlerde Dua Psikolojisi, Bursa: Düşünce Kitabevi Yayınları.
APAYDIN, H. (2001). “Kişilik Özelliklerinin Dini Tutum ve Davranışlara Etkisi“, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun: Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ARMANER, N. (1973). Psikopatolojide Dini Belirtiler, Ankara: Ayyıldız Matbaası.
ARSEVEN, A. D. (1993).Alan Araştırma Yöntemi, Ankara: Gül Yay.
AYTEN, A.-GÖCEN, G.-SEVİNÇ, K.-ÖZTÜRK, E.E. (2012). “Dini Başa Çıkma, Şükür ve Hayat Memnuniyeti İlişkisi: Hastalar, Hasta Yakınları ve Hastane Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, c. 12, Sayı: 2, 45-79.
CERTEL, H. (2003).Din Psikolojisi, Ankara: Andaç Yayınları.
CİRHİNLİOĞLU, F. G. (2010).Din Psikolojisi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
COŞTU, Y. (2011).Toplumsallaşma ve Dindarlık (Samsun Örneği), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
FIRAT, E. (1976). “Üniversite Öğrencilerinde Allah İnancı ve Din Duygusunun Din Psikolojisi Açısından Araştırılması”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi.
HÖKELEKLİ, H. (1998). Din Psikolojisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
KARACOŞKUN, M. D. (1998). “Psiko-sosyal Açıdan İman (Dini İnanç)-Amel (Dini Davranış) İlişkisi”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Samsun: Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KARACOŞKUN, M. D. (2004). “Dini İnanç-Dini Davranış İlişkisine Sosyo-Psikolojik Yaklaşımlar”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, c. IV, Sayı: 2, 23-36.
KAYIKLIK, H. (2011). Din Psikolojisi, Adana: Karahan Kitabevi.
KIMTER, N. (2006). “Dini İnanç, İbadet ve Duanın Umutsuzlukla İlişkisi Üzerine Bir Araştırma“, Hayati Hökelekli (Ed.), Gençlik Din ve Değerler Psikolojisi, İstanbul: Değerler Eğitimi Mermezi Yay., 217-249.
KİRMAN, M. A. (2005). Din ve Sekülerleşme, Adana: Karahan Kitabevi.
KÖSE, A.-AYTEN, A. (2010). Türbeler Popüler Dindarlığın Durakları, İstanbul: Timaş Yayınları.
MEHMEDOĞLU, A. U. (2004). Kişilik ve Din, İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
MOSER, T. (1980). Gottesvergiftung, Frankfurt: Suhrkamp.
PEKER, H. (2008). Din Psikolojisi, 4. Baskı, İstanbul: Çamlıca Yayınları
SCHOWALTER, M.-MURKEN, S. (2003). “Religionundpsychische Gesundheit-empirische Zusammenhänge komlexer Konstrukte“, Einführung in die Religionspsychologie, Christian Henning, Sebastian Murken, Erich Nestler (Hg.), Schöningh UTB, Paderborn.
SOMUNOĞLU, S. (1999). “Kavramsal Açıdan Sağlık“, c. 4, Sayı: 1, Ankara: Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 51-62.
VERGOTE, A. (1999). Din İnanç ve İnançsızlık, Çev.: Veysel Uysal, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
YAPICI, A. (2007). Ruh Sağlığı ve Din Psiko-Sosyal Uyum ve Dindarlık, Adana: Karahan Kitabevi.
YARAN, C. S. (2009). Dini Tecrübe ve Meûnet, İstanbul: Rağbet Yayınları.

Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım

Yıl 2014, Sayı: 3, 5 - 51, 13.01.2015

Halil Apaydın Süleyman Özer Ali Aydın

https://doi.org/10.18498/amauifd.40799

Cited By: 7

Öz

Bu
araştırma, açık ve kapalı uçlu sorularla hastalık anında bireylerin dinsel
eğilimlerinin neler olabileceğini tespit etmeyi amaçlamıştır. Araştırma
sonunda, dini kendine referans kaynağı olarak gören bireylerin hastalıkla
mücadele etmede bir dizi dini fenomenin bulunduğu duygu, düşünce ve davranış
içerikli tercihlerde bulundukları sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuçlardan
bazıları şunlardır: Hastalık anında Allah’a yönelme (dua, namaz, inançsal
yönelim vb.) artmakta, aynı şekilde; hastalıkla mücadele için fiziksel
tedbirlerin yanında dinsel-manevi ve sosyal bazı uygulamalarda da artış
gözükmektedir. Hastalık çaresizlik olarak kendini gösterdiğinde ise Allah’a
isyan duygularında bir artış meydana getirmektedir. Yine, hastalık tecrübesi
dini bazı eğilimlere yönelmeyi artırmasının yanında dini olmayan ama manevi
(ruhsal/psikolojik) bazı eğilimleri de artırmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Dini Eğilim, hastalık, sağlık, telkin, dini telkin

Kaynakça

ALBAYRAK, A. (2013). Gençlerde Dua Psikolojisi, Bursa: Düşünce Kitabevi Yayınları.
APAYDIN, H. (2001). “Kişilik Özelliklerinin Dini Tutum ve Davranışlara Etkisi“, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Samsun: Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ARMANER, N. (1973). Psikopatolojide Dini Belirtiler, Ankara: Ayyıldız Matbaası.
ARSEVEN, A. D. (1993).Alan Araştırma Yöntemi, Ankara: Gül Yay.
AYTEN, A.-GÖCEN, G.-SEVİNÇ, K.-ÖZTÜRK, E.E. (2012). “Dini Başa Çıkma, Şükür ve Hayat Memnuniyeti İlişkisi: Hastalar, Hasta Yakınları ve Hastane Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, c. 12, Sayı: 2, 45-79.
CERTEL, H. (2003).Din Psikolojisi, Ankara: Andaç Yayınları.
CİRHİNLİOĞLU, F. G. (2010).Din Psikolojisi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
COŞTU, Y. (2011).Toplumsallaşma ve Dindarlık (Samsun Örneği), Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
FIRAT, E. (1976). “Üniversite Öğrencilerinde Allah İnancı ve Din Duygusunun Din Psikolojisi Açısından Araştırılması”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi.
HÖKELEKLİ, H. (1998). Din Psikolojisi, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
KARACOŞKUN, M. D. (1998). “Psiko-sosyal Açıdan İman (Dini İnanç)-Amel (Dini Davranış) İlişkisi”, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Samsun: Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KARACOŞKUN, M. D. (2004). “Dini İnanç-Dini Davranış İlişkisine Sosyo-Psikolojik Yaklaşımlar”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, c. IV, Sayı: 2, 23-36.
KAYIKLIK, H. (2011). Din Psikolojisi, Adana: Karahan Kitabevi.
KIMTER, N. (2006). “Dini İnanç, İbadet ve Duanın Umutsuzlukla İlişkisi Üzerine Bir Araştırma“, Hayati Hökelekli (Ed.), Gençlik Din ve Değerler Psikolojisi, İstanbul: Değerler Eğitimi Mermezi Yay., 217-249.
KİRMAN, M. A. (2005). Din ve Sekülerleşme, Adana: Karahan Kitabevi.
KÖSE, A.-AYTEN, A. (2010). Türbeler Popüler Dindarlığın Durakları, İstanbul: Timaş Yayınları.
MEHMEDOĞLU, A. U. (2004). Kişilik ve Din, İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
MOSER, T. (1980). Gottesvergiftung, Frankfurt: Suhrkamp.
PEKER, H. (2008). Din Psikolojisi, 4. Baskı, İstanbul: Çamlıca Yayınları
SCHOWALTER, M.-MURKEN, S. (2003). “Religionundpsychische Gesundheit-empirische Zusammenhänge komlexer Konstrukte“, Einführung in die Religionspsychologie, Christian Henning, Sebastian Murken, Erich Nestler (Hg.), Schöningh UTB, Paderborn.
SOMUNOĞLU, S. (1999). “Kavramsal Açıdan Sağlık“, c. 4, Sayı: 1, Ankara: Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 51-62.
VERGOTE, A. (1999). Din İnanç ve İnançsızlık, Çev.: Veysel Uysal, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
YAPICI, A. (2007). Ruh Sağlığı ve Din Psiko-Sosyal Uyum ve Dindarlık, Adana: Karahan Kitabevi.
YARAN, C. S. (2009). Dini Tecrübe ve Meûnet, İstanbul: Rağbet Yayınları.

Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Bölüm	Makaleler
Yazarlar	Halil Apaydın Süleyman Özer Bu kişi benim Ali Aydın
Yayımlanma Tarihi	13 Ocak 2015
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2014 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA	Apaydın, H., Özer, S., & Aydın, A. (2015). Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi(3), 5-51. https://doi.org/10.18498/amauifd.40799
AMA	Apaydın H, Özer S, Aydın A. Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. Ocak 2015;(3):5-51. doi:10.18498/amauifd.40799
Chicago	Apaydın, Halil, Süleyman Özer, ve Ali Aydın. “Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sy. 3 (Ocak 2015): 5-51. https://doi.org/10.18498/amauifd.40799.
EndNote	Apaydın H, Özer S, Aydın A (01 Ocak 2015) Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3 5–51.
IEEE	H. Apaydın, S. Özer, ve A. Aydın, “Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım”, Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sy. 3, ss. 5–51, Ocak 2015, doi: 10.18498/amauifd.40799.
ISNAD	Apaydın, Halil vd. “Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 3 (Ocak 2015), 5-51. https://doi.org/10.18498/amauifd.40799.
JAMA	Apaydın H, Özer S, Aydın A. Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 2015;:5–51.
MLA	Apaydın, Halil vd. “Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım”. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sy. 3, 2015, ss. 5-51, doi:10.18498/amauifd.40799.
Vancouver	Apaydın H, Özer S, Aydın A. Hastalık Sürecinde Bireylerin Dinî Eğilimlerine Psikolojik Bir Yaklaşım. Amasya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 2015(3):5-51.